کوه‌خواری در شرق اصفهان؛ صدای انفجار، سهم روستای رحیم‌آباد و اندلان

گزارش شب :به قلم مجتبی چوپانی

در حالی که زمین‌های کشاورزی شرق اصفهان طی سال‌های گذشته یکی پس از دیگری نابود شدند، حالا نوبت به کوه‌ها رسیده است. کوه‌ های اطراف روستای رحیم‌آباد و اندلان که روزگاری چشم‌انداز طبیعی و سرمایه‌ی زمین‌های اطراف روستا بودند، امروز زیر تیغ لودرها و انفجارهای روزانه به تلی از خاک تبدیل می‌شوند.

این کوه‌ها سال‌هاست مورد برداشت بی‌رویه قرار گرفته‌اند، اما شدت آن در سال‌های اخیر به شکل بی‌سابقه‌ای افزایش یافته است. کارشناسان محیط‌زیست هشدار داده‌اند که با ادامه این روند، تا چند سال آینده اثری از این کوه‌ها باقی نخواهد ماند. در حالی که توسعه صنعتی معمولاً با هدف بهبود شرایط زندگی انجام می‌گیرد، در اینجا تنها صدای انفجار نصیب مردم روستاست.

پرسش بسیاری از مردم این است که چرا کوه‌های نزدیک روستاها، که بخشی از هویت بومی و طبیعی منطقه هستند، باید نابود شوند؟ آیا واقعاً گزینه دیگری برای استخراج مصالح و مواد معدنی وجود ندارد؟ تخریب کوه نه تنها طبیعت، که زندگی روزمره و امنیت روانی ساکنان را نیز تهدید می‌کند.

مالکیت این معادن، اغلب در اختیار اشخاص یا شرکت‌هایی است که با استفاده از رانت یا نفوذ، مجوز بهره‌برداری دریافت کرده‌اند. هیچ شفافیتی در مورد هویت دقیق این مالکان و نحوه واگذاری معادن وجود ندارد. پرسش اصلی اینجاست: سود حاصل از فروش این منابع طبیعی به کجا می‌رود؟ چرا هیچ بخشی از این درآمدها صرف بهبود زیرساخت‌های روستای رحیم‌آباد نمی‌شود؟

اهالی روستای رحیم آباد و اندلان می‌گویند تنها چیزی که از این عملیات نصیب‌شان می‌شود، گرد و غبار و صدای مهیب انفجار است. نه عوارض معدنی به روستا تعلق می‌گیرد، نه مالیاتی که بتوان با آن راهی ساخت یا مدرسه‌ای نوسازی کرد. این در حالی است که در بسیاری از مناطق کشور، معادن موظف به پرداخت سهمی از درآمد خود به توسعه محلی هستند.

وقتی فرزندان‌مان در آینده از ما بپرسند که چرا اجازه دادیم کوه‌های‌مان را نابود کنند، چه خواهیم گفت؟ آیا می‌توان نابودی مناظر طبیعی، زیست‌بوم منطقه و آرامش روستا را با چند کامیون شن و سنگ توجیه کرد؟

به نظر می‌رسد این تخریب هدفمند و با برنامه‌ریزی انجام شده است. فقدان نظارت کافی، سکوت نهادهای مسئول و سودجویی برخی افراد، همه نشانه‌هایی از یک روند سیستماتیک در کوه‌خواری است.

در پایان، اگر این روند متوقف نشود، نه‌تنها کوه‌های رحیم‌آباد، بلکه هویت و حیات روستا نیز از بین خواهد رفت. آیا وقت آن نرسیده که مسئولان صدای مردم را بشنوند؟