به بهانه دستگیری فرزندان امام جمعه تهران

اجرای عدالت بدون ملاحظه: دستگیری فرزندان حجت‌الاسلام صدیقی و اقتدار نظام اسلامی

فساد یا تخلف خانوادگی، اگرچه تلخ و آزاردهنده است، اما نه تازه است، نه استثنا. در بسیاری از پرونده‌ها، وابستگان مسئولان یا حتی فرزندان علما، دچار لغزش‌هایی شده‌اند. در این میان، راه‌حل اساسی، نه استعفا، بلکه اصلاح نظام نظارتی، تعمیق شفافیت، و قطع امتیازات غیررسمی در همه سطوح است.

به ✍️قلم مجتبی چوپانی خبرنگار

در روزگاری که نگاه بسیاری از مردم به عدالت و اجرای بی‌طرفانه قانون دوخته شده، دستگیری فرزندان حجت‌الاسلام والمسلمین صدیقی، امام جمعه موقت تهران، بار دیگر نشان داد که در نظام اسلامی، قانون‌گریزی در حلقه‌های خاص و نزدیک به مسئولان—بی‌پاسخ نمی‌ماند. این اقدام، نه‌تنها جلوه‌ای از اقتدار نظارتی نظام اسلامی بود، بلکه مهر تأییدی بر رویکرد عدالت‌محور جمهوری اسلامی ایران است.

در فرهنگ قرآنی، مسئولیت گناهان فردی، بر دوش خود فرد است. همان‌گونه که پسر نوح علی‌النبی‌وآله‌السلام، علی‌رغم جایگاه رفیع پدر، مسیر نافرمانی را در پیش گرفت و از مسیر هدایت دور شد. اکنون نیز، نمی‌توان لغزش احتمالی فرزندان یک چهره‌ی مذهبی را دلیلی بر قضاوت درباره شخصیت پدر قرار داد. تفکیک بین جایگاه اجتماعی و رفتار فردی از ارکان مهم جامعه سالم و اسلامی است.

در عین حال، اقدام نهادهای اطلاعاتی و قضایی، به‌ویژه اطلاعات سپاه و قوه قضاییه، در پیگیری قاطعانه این پرونده، جای تقدیر دارد. این حرکت‌ها نه تنها به تقویت اعتماد عمومی نسبت به عدالت نظام کمک می‌کند، بلکه نشان می‌دهد که اراده‌ای جدی برای مقابله با هر نوع فساد، بدون در نظر گرفتن جایگاه اجتماعی یا خانوادگی، در جریان است.

البته انتظار می‌رود که رسیدگی به این پرونده، همانند سایر پرونده‌ها، در چارچوب قانون، شفاف، و با رعایت تمامی حقوق قانونی متهمان صورت گیرد تا هم از بهره‌برداری‌های سیاسی جلوگیری شود و هم امید مردم به عدالت، بیش از پیش تقویت گردد.

فساد یا تخلف خانوادگی، اگرچه تلخ و آزاردهنده است، اما نه تازه است، نه استثنا. در بسیاری از پرونده‌ها، وابستگان مسئولان یا حتی فرزندان علما، دچار لغزش‌هایی شده‌اند. در این میان، راه‌حل اساسی، نه استعفا، بلکه اصلاح نظام نظارتی، تعمیق شفافیت، و قطع امتیازات غیررسمی در همه سطوح است.

در نهایت، این اتفاق اگرچه تلخ و تأسف‌برانگیز است، اما می‌تواند آغازگر یک جریان مثبت باشد؛ جریانی که نشان می‌دهد انقلاب اسلامی هنوز در مسیر تحقق آرمان‌های اولیه خود—یعنی عدالت، شفافیت و صداقت—در حال حرکت است.