شاعر سده دهم؛

آشنایی با کمال الدین وحشی بافقی

وحشی بافقی همزمان با پادشاهی شاه طهماسب صفوی، شاه اسماعیل دوم و شاه محمود خدابنده می زیسته است.

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری شرق ناب از اصفهان: وحشی بافقی شاعر نام آشنایی است که در ۹۳۹ هجری قمری متولد شد و تحصیلات کودکی خود را در یزد به اتمام رساند و در جوانی از دانشمندان و سخنگویان آن شهر کسب فیض کرد.

می توان گفت که ایشان پس از چندین سال به کاشان، بندر هرمز و هندوستان سفر کرد و در آن زمان شغل مکتب دارای را برگزید.

باید به این نکته اشاره شود: که لقب وحشی در واقع برای برادرش بود. او علوم ادبیات را از برادرش یاد گرفته بود، اما چون او زود فوت کرد و به شهرت رسید او لقب برادرش را از آن خود ساخت تا نامش جاودانه بماند.

در ادامه باید گفت: هرجایی هم که از وحشی در شعرهایش استفاده کرده است، در واقع به خودستایی نپرداخته و از برادرش تعریف کرده است.

باید به صراحت اعلام کرد: که این شاعر بزرگ روزگار را با اندوه و سختی و تنگدستی و تنهایی گذراند. در اشعار زیبا ی او سوز و گداز تنهایی این سال‌ها نمایان است.

به طور خاص باید خاطر نشان کرد: که وی غزل‌ سرای بزرگی بود. در غزلیات از عشق‌ های نافرجام، زندگی سخت و مسائل خود یاد کرده است.

در این راستا می توان به صراحت گفت که از وحشی بافقی دیوان اشعار، مثنوی خلد برین، مثنوی ناظر و منظور و مثنوی فرهاد و شیرین که این آخری به علت فوت وی ناتمام ماند و قرن ها پس از او وصال شیرازی آن را به اتمام رساند به یادگار مانده است.

در این خصوص باید اظهار کرد: که کلیات وحشی بافقی، ۹۰۰۰ بیت و شامل قصیده، ترکیب بند و ترجیع بند، غزل، قطعه، رباعی و مثنوی به یادگار مانده است.

لازم به ذکر است که اشاره شود: عراقی و هندی و واقع گرایی شاخصه ی اصلی سبک ایشان بوده است.

سبک سرایندگی بی نظیر شاعر ایرانی به دلیل ویژگی‌های خاصی که دارد، از دیگر شاعران معاصر خود متمایز می‌شود.

می توان به احساسات عمیق و صمیمانه اشاره کرد: که شعرهای وحشی بافقی به شدت عاطفی و پر از احساسات انسانی است. او با زبانی ساده و روان، عواطف خود را به بهترین شکل به تصویر می‌کشد و این امر باعث می‌شود که مخاطب به راحتی با شعرهای او ارتباط برقرار کند.

می توان توجه به طبیعت را یادآور شد: که او در شعرهایش به زیبایی‌های طبیعت توجه ویژه‌ای دارد. توصیف‌های دقیق و زیبا از مناظر طبیعی و استفاده از عناصر طبیعی در اشعارش، یکی از ویژگی‌های بارز اوست.

به وضوح می توان تصویرسازی قوی ایشان را ترشح کرد: که وحشی بافقی در شعرهایش از تصویرسازی‌های زنده و جذاب بهره می‌برد. او با استفاده از تشبیه‌ ها و استعاره‌های بدیع، تصاویری زیبا و ماندگار خلق می‌کند.

به دیگر عبارت ها که می توان پرداخت زبان ساده و قابل فهم است: که برخلاف برخی شاعران معاصر خود که از زبان پیچیده و دشوار استفاده می‌کردند، وحشی بافقی از زبانی ساده و قابل فهم بهره می‌برد که باعث می‌شود شعرهایش برای عموم مردم قابل دسترسی باشد.

می توان به غزل‌های عاشقانه تأکید کرد: که غزل‌های او به دلیل عمق احساس و زیبایی بیان، بسیار مورد توجه قرار گرفته و در مقایسه با دیگر شاعران، شاید بتوان گفت که او در بیان عشق و عاشقانه‌ها یک رویکرد خاص و منحصر به فرد دارد.

از این رو باید به تأثیر از عرفان شاعر برجسته اشاره کرد: که در برخی از اشعار وحشی بافقی، نشانه‌هایی از تأثیرات عرفانی و فلسفی به چشم می‌خورد. او به مسائلی چون عشق الهی و جستجوی حقیقت نیز پرداخته است.

در این میان وی با استفاده از آرایه های ادبی به اهمیت ویژه ای دست زده است: که وحشی بافقی در شعرهایش به خوبی از آرایه های ادبی مانند تکرار، تضاد، و جناس استفاده می‌کند که این امر به زیبایی و قدرت بیان شعرهایش افزوده است.

در پایان، شایان به ذکر است: ایشان در ۹۹۱ هجری قمری در بافق یزد، محل تولد خود وفات کرد.